Prachtmaan
Nog propvol met nagalm van de ruis van de dag
In de spits gehaast op weg naar huis, dag-dag werk
Tergend traag vooruit schuivend, totdat ik jou ineens zag
In de schemer staan te pronkelen aan het azuren zwerk
En wat je dan niet gewoon in gang zetten kan
Dolblij met rood stoplicht en dan, met een zucht,
De voet van de rem bij groen, vooruit, en dan
Blik op bumper en grijns naar die lampenklucht
Knipperlicht, stoplicht, lantaarnlicht, stadslicht en groot licht
Aan en uit en weer aan en uit in rood groen oranje geel en wit
En wij hossen parmantig in een polonaise onze gezwichte plicht
Zonder jou, zo op zijn tijd, vergeten we schijnbaar hoe het zit
De zon verbrandt zichzelf om te kunnen schijnen maar jij weerlicht
als een nachtegaal die aan het firmament zijn bezongen liedje zingt
© Bep Mergelsberg, 27 maart 2013