Morgenland

12-03-2016 15:00

 

 

De gouden zon verrijst uit het Morgenland

En de zilveren maan verwijlt 
voor even
In een blauwgele rozarode hemelhand

Dan vatten de kruinen van statige herfstbomen 
De passie van het vuur en de vlam en pas daarna
naderhand
Begint de gouden schijf zelf te dagzomen

Verblindend warm verheft ze zich over de rand
En komt over de horizon gegleden
En na een wijl 
Wekt ze dan mijn koude benevelde land

Voor een krachtig ontbijt van kleuren 
Van in mistlagen gebroken pastel tot
Zwarte valschaduwen van woudreuzen

Ze geeft haar warme licht aan mijn land
Waar ze haar stralen op laat schijnen
Krijgt zomaar een fonkelende gouden rand

© Bep Mergelsberg, 30 oktober 2015