De waeg va Voere.
De sjtraote zeunt verlaote
Duuster, nat en kaod
Es ‘ch ‘s aoves gaans alling
An ‘ne klinge toer begin
Neon-laampe, vreg en gries
Sjienge va hoeëg, vaal en vies
Ze deunt es-of ze nog vergaeëte zowwe
Oeë ze zoonder os gezaeëte howwe
Ze zeuke. Ze zeuke en zeuke zich weeld
En sjtare zich èèges sjtaeëke bleend
In dae zjwarte pool oonder zich
Gleenstert allèng hun èège lich
‘ne Hoop ramaent keumt langsgevare
Is bliej, ze zeunt de waeg ‘nt tare
En al die groeëte laampe, wat e gemaak
Me hoef mer gaas te gaeve, d’r waeg is al oetgedaat
Ich sjloon aaf nao de sjikke duuster wèjje
Um dao èèges klaor te zieë, hoef ‘ch mer te bèjje
Gaar ging waeg nuëdeg, mit hun bochte en hun lich
Ich hub goddaank nog ummer twieë goo owwe in ‘t èège gezich
© Bep Mergelsberg, 1990
(gepubliceerd in ‘d’r Koeënwoof’ 1990, nr.3 oonder ‘t pseudoniem Charlotte Noteboom.)